Overlijden Pascal Linglez

Goeie vriend Pascal, hier zijn we.
Samen met zoveel dierbare mensen.
We zijn blij dat jullie er bij zijn.
Bedankt om te komen.
Lieve Veerle, Céleste, Andres en Lucca
Beste familie,
Beste vrienden en kennissen,
Pascal … , dit is wellicht tot nu toe mijn moeilijkste toespraak.
Ik heb nooit gedacht dat ik zo vroeg in deze omstandigheden het woord zou nemen tot jou.
We waren steeds en zo lang beste vrienden, 2 handen op 1 buik, 2 zielen in 1 zak.
Waar is de tijd gebleven ?
We leerden mekaar op 11-jarige leeftijd kennen tijdens het ingangsexamen te Zevenkerken.
Tijdens de middagpauze vertelde je me al wandelend dat jouw vader wel 12 bussen had.
Ik kon mijn oren niet geloven…
Over het beroep van mijn vader, waar ik toen nog niet veel van begreep, kon ik niks vertellen.
Korte tijd later vatten we onze humaniora aan in de Abdijschool van Zevenkerken.
Je was een uitstekende student.
Bij momenten de beste van je klas.
Je was ook zeer sportief, in de beide zinnen van het woord.
De elegantie waarmee jij als enige over de hoogste lat sprong, blijft op velen hun netvlies gebrand.
De jaargenoten keken bewonderend toe hoe je gracieus en afgewerkt tenniste, kieperde, en nog vele andere disciplines beoefende.
En je bleef ten allen tijde de onvoorwaardelijke supporter van Cercle Brugge, in zijn goede en kwade dagen.
Gaande weg ontlook je interesse voor het … natuurlijke schoon.
Dit op die sympathieke, jouw eigen wijze.
Naïef in de meest positieve zin van het woord. Ontroerend ook.
Hartverwarmend en leuk voor je vrienden om te zien.
De eerste jaren aan de universiteit te Kortrijk aan de Kulak waanden wij ons stars.
We probeerden alle biersoorten uit, maakten veelvuldige tripjes met je Golf, en verkenden zo ruimere horizonten, waaronder ook voortijdig Leuven.
Sociaal als je was, legde je vlot nieuwe contacten, en zo werd je in Leuven lid van Moeder Brugse.
Op 19-jarige leeftijd heb je veel te vroeg je moeder totaal onverwacht verloren.
Het was een moeilijke periode.
Ik stond toen in grote bewondering en met veel respect toe te kijken hoe je vader, je zus Isabelle en jij zelf het huis recht wisten te houden.
Pascal hield van reizen.
We zijn dikwijls samen opgetrokken.
Het waren heerlijke tijden.
Elk jaar organiseerde je aan de univ skireizen voor studenten.
En op een bepaald moment ging ene Veerle D’hoore mee op skireis.
Pascal met zijn warm hart: het was liefde op ’t eerste gezicht.
Ook later reisde Pascal de wereld rond met gezin en vrienden.
Eens terug thuis was hij al zijn volgende reis aan het voorbereiden.
Pascal was ook een echte family-man.
Zijn gezin was heilig.
In het weekend had hij geen behoefte om zijn mooie stek in Brugge te verlaten, en had hij liefst zijn lieve Veerle, en hun prachtige kinderen bij zich.
Pascal was rechtlijnig met een grote zin voor rechtvaardigheid, dit natuurlijk ook op beroepsvlak
Principieel, maar niet onbuigzaam.
Intelligent en zorgvuldig.
Op een bepaald moment echter werd hij respectloos, en diep onrechtvaardig behandeld.
Maar op zijn typische manier heeft Pascal zich gerecht en is hij beginnen werken in het bedrijf van goede vriend Carl.
Daar werkte hij ongeveer 10 jaar toen die vreselijke ziekte uitbrak….
De kwade kwelgeest in zijn lijf had al een paar keer aan zijn mouw getrokken.
Pascal heeft koppig tegengetrokken, was dapper en leek aanvankelijk de ziekte overwonnen te hebben.
Maar naar het einde van vorig jaar ging het van kwaad naar erger.
Pascal heeft echt afgezien de laatste maanden.
Van de ene ontgoocheling in de andere.
Het steeds minder kunnen.
De dobbelstenen vielen zo dikwijls verkeerd, zijn zijn eigen woorden.
Niettemin is hij gelukkig geweest, zei hij me zelf, en dat heeft hij ook altijd uitgestraald.
Pascal heeft graag geleefd.
Ik ben blij en dankbaar hem gekend te hebben, mijn goede vriend.
De laatste ogenblikken dat ik bij hem was een paar dagen voor zijn overlijden, zei Pascal, lichamelijk totaal verzwakt, maar mentaal sterk: ik ben zo vreselijk moe Narde.
Je moet er niet op letten, ik ga in slaap vallen.
En hij moest glimlachen.
Het laatste beeld dat ik van Pascal bewaar: een glimlachende slapende Pascal, mijn beste vriend.
Je leefde in vrede, rust nu maar in vrede.