Het was voor hem toch wennen in zo’n school met verplicht internaat, waar de meeste vriendenclubjes zich reeds hadden gevormd. Maar al vlug had hij er vrienden. Hij was voor ons, meisjes, dan toch bij de zachtaardigen te catalogeren, wat uitzonderlijk was in die jongenswereld.
In de les was zijn vriendelijk stotterende uitspraak geen bron van leedvermaak, hij kon er goed mee om. En buiten de les, werd zijn voetbaltalent toch geapprecieerd.
Hij blijft in ons geheugen als een fijne, vrolijke klasgenoot, die we veel te vroeg zijn laatste vlucht zien nemen.
Onze gedachten gaan ook naar zijn vriendin, ouders en zus.
In naam van alle vrienden van de retorica 1977
Simone Van den Eynde