Reünie retorica 2016

Van het paviljoen tot vandaag is er onder de reto’s van 2016 een heuse diaspora gebeurd.

Sommigen onder ons, mezelf incluis, zijn naar andere scholen gegaan. Om andere ambities en studies na te streven, al dan niet vrijwillig. Desondanks, zelfs degenen die ik maar één of twee jaar heb gekend lijken nu ook vaste figuren in onze groep te zijn.

Na al de hey-zo-lang-geleden-wat-doe-je-nu’s, blijkt dat de jongens en meisjes van reto ’16 nog steeds een hechte groep gebleven zijn. En dat verbaasde mij zeker niet. 
Hoe kon het ook anders na jaren samen herinneringen creëren.

Enkele retoricanen die student zijn aan de KULAK konden niet naar onze reunie komen. Ook degenen die in het buitenland studeren konden er jammer genoeg niet bij zijn. Dat leidde tot een groot gemis. Toch was al snel de dynamiek van de groep, die zo vertrouwd aanvoelt, weer helemaal terug. Na enkele uren voelde het aan alsof we mekaar elke week zagen. Alsof de zomer net voorbij was en iedereen verhalen uitwisselde over wat men allemaal meegemaakt had.

Den Boule was hier dan ook een ideale locatie voor. Een Leuvens icoon, alom bekend bij studenten doorheen Vlaanderen. Vaak bezocht door de vele studenten vereniging die Leuven rijk is, maar vanavond was Den Boule van ons.

Met zijn gezellige sfeer, legendarische spaghetti en een paar pintjes met de complimenten van de alumni-vereniging, kwamen de tongen los.

We haalden nieuwe, maar vooral oude, anekdotes op over leerkrachten en medeleerlingen.
Er werden situaties van vroeger geschetst die ik nog heel vibrant voor me kon zien. 
Onvergetelijke momenten die zeker op de volgende reünies herverteld zullen worden, maar nooit zullen vervelen. Daar twijfel ik niet aan.

De avond werd afgesloten met de belofte van repetitie om nogmaals zo een uitstekende reünie te organiseren. En de volgende keer met nog meer, nu de afwezigen weten wat ze gemist hebben.

Met een wee gevoel trokken velen naar hun koten. De stoutmoedigen onder ons trokken dieper de nacht in, zei hebben de vroege lessen niet gehaald.
Ik persoonlijk kroop onder de dons met een nostalgie naar eenvoudigere tijden. Naar wandelingen door de bossen en over de velden.

Tout court, onze reünie was een goed ontvangen initiatief met een fantastisch resultaat. En niet te vergeten een aangename adempauze tijdens velen hun studies.
Bedankt Alumni Zevenkerken!

- Ivo Clukers